Հիասթափությունը ծնվում է մեծ սպասումներից, բայց իմաստությունը՝ ճիշտ գնահատումից։
Երբ հիասթափվում ես մարդուց, իրականում հիասթափվում ես քո պատկերացումից նրա մասին։
Հիասթափությունը վերջ չէ, այլ սթափեցում՝ նոր սկիզբի համար։
Ուժեղ մարդիկ հիասթափությունից չեն կոտրվում, այլ դառնում են ավելի շրջահայաց ու զգոն։
Հիասթափությունը սովորեցնում է տարբերել խոստումը՝ գործից, խոսքը՝ լռությունից։
Յուրաքանչյուր հիասթափություն մի դաս է, որը կյանքը տալիս է առանց նախազգուշացման։
Ով երբեք չի հիասթափվել, նա երբեք իրական հույս չի ունեցել։
Հիասթափությունը մաքրում է շրջապատը՝ թողնելով միայն իրականը։
Երբ ընդունում ես հիասթափությունը, այն կորցնում է իր ցավը։
Հիասթափությունը ցավոտ է, բայց այն միշտ ազնիվ է։
Բաժանորդագրվեք մեր ալիքին Telegram-ում
