Չինաստանը, Ղրղզստանը և Ուզբեկստանը պատմական համաձայնագիր են ստորագրել

Չինաստանը, Ղրղզստանը և Ուզբեկստանը ստորագրել են երկար սպասված համաձայնագիր, որը թույլատրում է երկու երկրները կապող երկաթուղու կառուցումը։ Եթե ​​այն իսկապես իրագործվի, ապա նրանք ավելի կարճ ճանապարհ կունենան դեպի Եվրոպա՝ շրջանցելով պատժամիջոցների տակ գտնվող Ռուսաստանը։

Երեք երկրների ներկայացուցիչները համաձայնագիրը ստորագրել են սեպտեմբերի 14-ին Ուզբեկստանում Շանհայի համագործակցության կազմակերպության (ՇՀԿ) գագաթնաժողովի շրջանակներում։ Հայտնում է Eurasianet-ը։

Չնայած փաստաթուղթը չի պարունակում ճանապարհի կառուցման ժամանակացույց, այնուամենայնիվ, այն նոր քայլ է, որը պետք է միացնի արդեն գոյություն ունեցող երկաթուղիները Չինաստանում և Ուզբեկստանում: Նախագիծըը պետք է պատրաստվի մինչև 2023 թ․-ի առաջին կիսամյակը։

Այս մասին հայտարարել են Ղրղզստանի և Ուզբեկստանի տրանսպորտի նախարարությունները, որոնք համաձայնագիր են ստորագրել ՉԺՀ-ի զարգացման և բարեփոխումների պետական ​​կոմիտեի հետ։ Ղրղզստանի տրանսպորտի և կապի նախարարությունը հայտնել է, որ տեխնիկատնտեսական հիմնավորման ծախսերը կողմերի միջև կկիսվեն հավասար չափաբաժիններով։ Նախարարության հայտարարությունը, ըստ երևույթին, հաստատում է նախկին տեղեկություններն այն մասին, որ ճանապարհի երթուղին վերջապես համաձայնեցվել է՝ տարիներ շարունակվող վեճերից հետո:

Ըստ լուրերի՝ 280 կիլոմետրանոց ճանապարհի արժեքը կկազմի 4,1 միլիարդ դոլար, որը կիրագործվի կա՛մ ուղղակի ներդրումների, կա՛մ պետական-մասնավոր համագործակցության միջոցով։

Հավանական է, որ եթե ​​նոր ճանապարհն իսկապես ավարտվի, ապա այն կարող է շարունակվել նաև ավելի հարավ՝ Թուրքմենստանի և Իրանի միջով մինչև Թուրքիա՝ Եվրոպա հասնելու համար: Ինչը 900 կիլոմետրով կկրճատի Չինաստանից Թուրքիա ճանապարհը և 8 օրով կնվազեցնի ճանապարհի տևողությունը։

Հավելենք, որ Ղրղզստանը ձգտում էր ճանապարհն անցկացնել ավելի բնակեցված տարածքներով՝ երկրի հյուսիսով, բայց այժմ, հավանաբար, համաձայնել է հարավային երթուղուն, որը նույնպես կշահի շինարարական աշխատանքների և տարանցման վճարների շնորհիվ:

Երկաթուղու որոշ հատված կանցնի Մակմալ բնակավայրով, որը ոսկու հանքավայր է և շահագործում է չինական-ղրղզական համատեղ ընկերության կողմից, դրա մեծ մասը պատկանում է չինացիներին: